Welkom.
Een eenvoudig woord. Vaak gebruikt. En toch…
Is alles en iedereen welkom? Ben jij welkom? Ben jij welkom bij jezelf?
Vele jaren geleden, tijdens een of andere workshop, zei de begeleider elke ochtend tegen mij dat ik welkom was. Ik vond het vreemd. Iets in mij kwam zelfs in opstand “Natuurlijk ben ik welkom! Waarom zeg je dat telkens tegen mij? Vind je dat er iets mis is met mij, dat je dat steeds herhaalt?”. Een projectie van mezelf op de buitenwereld besef ik nu.
Een paar weken geleden, na 24 uur alleen in de woestijn te hebben doorgebracht, liep de bedoeïen die me op kwam halen, met armen open op me af en zei “welcome, welcome”. Opnieuw kwamen die woorden bij mij binnen, maar deze keer helemaal anders. Ik voelde me oprecht welkom, in de eerste plaats welkom bij mezelf, waardoor ik zijn welkom helemaal kon voelen en toelaten. Wat een fijn moment.
Ik was tijdens de uren die eraan voorafgingen fysiek ziek geweest, had nauwelijks kunnen bewegen. Was doorheen allerlei emotionele stormen en pijnlijke oude verhalen gelaveerd. Werd geconfronteerd met vele gedachten en oude overtuigingen waarin ik mezelf had vastgezet… Intens. Overweldigend. Confronterend. Een oorverdovende stilte, zo bleek, daar alleen met mezelf. Wat een lawaai vanbinnen…. En tegelijk brachten die stormen me juist tot stilstand. Stil in de leegte van de woestijn. Ik kon nergens heen. Ik kon het alleen maar toelaten. Alleen maar vaststellen wat er was. Wat zich toonde. Het door me heen laten gaan. Geen weerstand. Overgave aan het ziek zijn. Het zand ontving. Overgave aan de tranen en de kwaadheid. De rotsen absorbeerden. Overgave aan de gedachtes. De nacht, de maan en de sterren lieten ze passeren. Ik liet het maar gewoon gebeuren. En ik voelde me rustiger worden. Rustig en veilig, zo alleen met mezelf. Een moeilijk te beschrijven ervaring… Ik moest eens niets van mezelf. Ik probeerde niets te veranderen. Legde mezelf niets op. Had geen oordeel. Geen schuld, geen schaamte. Ik volgde gewoon wat me ingegeven werd. Ik schreef alles neer wat in me opkwam, heel eerlijk, de essentie. Verhelderend. Bevrijdend. Het gaf me een diep vertrouwen in het leven en waarom er gebeurt wat er gebeurt. Alle spanningen en fricties zien als wendingen van ontplooiing in bewustzijn. Alsof ik voor het eerst mijn best niet meer moest doen, niet meer moest sturen of controleren. De overbodigheid van altijd maar “mijn best doen” en het geruststellende gevoel van overgave aan het leven. Leven is leren, is groeien, is verruiming.
Alles was welkom. Ik was welkom. Welkom bij mezelf. “Welkom” kreeg een veel warmere, diepere en doorleefde betekenis.
Hoe gemakkelijk kan jij alles welkom heten in jezelf? Heet jij jezelf welkom? Met alles erop en eraan? Gedachten, emoties, fysieke ongemakken? Licht en schaduw?
Ikzelf ben daar niet altijd zo goed in. Wil het liever gemakkelijk, luchtig en positief. Ik doe heel erg mijn best om af te geraken van wat ik liever niet wil. Ontkennen. Mezelf afleiden. Mijn schaduwkanten verstoppen. Ofwel me er juist in verdrinken via zelfoordeel. Misschien herken je dat? Of heb jij een andere manier? Welke beweging we er ook in proberen te maken, ervan weg of er helemaal in, het werkt niet, integendeel. We willen er altijd iets mee doen. We willen, we worstelen… De kunst is net om niets meer te willen en het gewoon te laten zijn. Alles te verwelkomen, open, mild en liefdevol. Niets meer. Niets minder. De natuur hielp mij. De leegte hielp mij. In de leegte mag alles gewoon zijn.
Elke en ik schreven ooit een leidraad voor als we door het leven, de buitenwereld, de anderen uitgedaagd en getriggered worden. Hoe gaan we daar dan “bewust” mee om?
1) Pauzeer
Neem een time-out, al is het slechts enkele minuten. Maak ruimte voor de frictie of spanning die zich aandient.
2) Observeer
Neem enige afstand en neem objectief waar. Wees nieuwsgierig en stel je open voor alles wat er (nog meer) is – maar val er niet mee samen.
3) Omarm
Laat alles gewoon zijn. Verander niets. Alles is goed en mag er zijn zoals het zich toont. Wees mild en lief voor jezelf.
4) Straal
Erken en verwelkom jezelf met alles erop en eraan. Licht én schaduw horen natuurlijk samen. Je wezenlijke essentie stroomt dan vanzelf.
Jij bent hier. Welkom!
En het mooie van alles is, dat als we onszelf welkom heten, we ook echt de ander oprecht kunnen verwelkomen. Dan verdwijnen de muren, obstakels, geheimen, … tussen ons.
Wij zijn hier.
Welkom Leven!