Controle of overgave?

door | 28 april 2022

Dit gedichtje draag ik al vele jaren in me mee. Het zat in de schoolkalender van 1 van mijn zonen. Het raakte me diep. Zo mooi en zo waar.

Ken je dat ook? Het gevoel dat ‘het gedaan’ is? Dat je niet meer ziet hoe je verder moet? En de angst, de onzekerheid die hiermee gepaard gaat? Wat nu? … Je weet het even niet meer…en je denkt dat je er van alles mee moet…

Wie mij kent, weet dat ik een ‘believer’ ben dat je je eigen leven in handen kan nemen. Ik word al mijn hele leven gedreven door groei en verandering. Van het tuinieren in mijn serre tot het ooit aansturen van mijn team. Altijd alle potentieel benutten.

Maar soms heb ik het zelf een beetje gehad met de zogenaamde ‘maakbaarheid’ van ons leven en onze verantwoordelijkheid om van alles iets te maken. Alles positief te bekijken of te draaien. Alles vast te pakken en om te zetten. Alsof we alles kunnen controleren. We voelen en gedragen ons soms alsof we ‘bigger than life’ zijn.

Op het moment dat we inzien dat dat niet zo is (want we hebben nu eenmaal niet alles onder controle) voelen we ons verloren, machteloos. We zijn doodsbenauwd van wat er volgt, alsof we te pletter gaan slaan. Net zoals de golf. Ik voel me niet graag zo, wil dan nog steeds in de actie gaan. Totdat ik me overgeef.

En dan komt er een ander en nieuw perspectief. De golf die deel is van de zee. De golf die zelf de zee is. Ken je dat gevoel ook? Het gevoel van overgave aan iets groters dan jezelf? Dat jij het niet meer moet controleren? En het gevoel van rust en troost dat daarmee samengaat?

We zijn allemaal onderdeel van een groter geheel, altijd, in alles. Een minuscuul onderdeeltje in het heelal. Een zus, broer, dochter, zoon, moeder, vader… in een groter familiesysteem. Een werknemer binnen een bedrijf, een unit, een team.

Ik hou van ‘het getuige zijn van een misverstand’ in het gedicht. Stel je eens voor dat we wat vaker ‘getuige’ kunnen zijn. Om vanuit die positie het onderscheid te kunnen zien tussen wat er schijnbaar (vanuit onze perceptie) gebeurt én wat er in essentie werkelijk is. Het onderscheid tussen wie je denkt te moeten zijn en wie je van nature bent.
Aan wat zou jij je wel eens meer of vaker willen ‘overgeven’? Minder ‘vechten’, minder ‘doen’, minder ‘maken’, minder ‘controleren’. Net zoals de golf, je over geven en mee stromen? En hoe zou dat jouw leven ‘openen’ en meer vrijheid en vreugde met zich meebrengen?