Ik neem onze vorige ‘Rooms with a View’ ter harte, en kijk eens hoe ik mijn grote schrijf-leeuw klein kan maken. Want iets schrijven over vrijheid (het thema had ik al), dat is wel wat. Het start al met de vraag ‘Wat is dat eigenlijk, vrijheid?’. Een Groot Woord waarover veel te vertellen valt.
Ik maak het rustig en beslis om te spreken vanuit eigen kennis en ervaring. Dat helpt.
Ik ben nu 53 en het is me gaandeweg duidelijk geworden dat vrijheid gelinkt is aan innerlijke in plaats van uiterlijke condities. Gezien ik deze laatste niet altijd kan controleren, heb ik geleerd dat mijn vrijheid vooral ligt in hoe ik op de buitenwereld reageer. Laat ik de omstandigheden mijn emoties en daaraan gekoppelde reacties bepalen, of handel ik vanuit een innerlijke staat van gemoedsrust?
Maar hoe kom ik tot die staat van gemoedsrust, hoor ik je vragen (goeie vraag, trouwens!). Wel, het start met te kijken wat mijn gemoederen on-rustig maken.
Ik stop, breath, relax en vraag mezelf af:
– Welke gedachte heb ik over de situatie?
– Welke interpretatie geef ik eraan? En is dat wel zo?
– Welke emotie roept dit op? Welk stuk in mezelf is bezorgd?
– Wat wil ik veranderd zien, en wat wil ik daarin bereiken of vermijden?
– Waarover gaat dit precies? Wat is de essentie?
– …
Als ik me vrij wil voelen, heb ik mijn gedachten te leren zien voor wat ze zijn. Namelijk herinneringen uit het verleden geprojecteerd op de toekomst (vermijden of bereiken). Het zijn oude tendensen die naar boven komen en we nemen ze voor waarheid aan. Mijn ‘eigen gelijk’, waarin ik dan vaak ook van anderen gelijk wil krijgen…
Hoe meer ik echter de reflex ontwikkel om te stoppen en de tijd neem om mijn gedachten te onderzoeken, hoe beter ik mezelf leer kennen. Ik kom in een staat van mildheid en neutraliteit die me toelaat om meer gepast te reageren… of net niet. Mijn handelen wordt niet langer gedreven door emoties, maar komt voort uit een innerlijke kracht en helderheid.
Simpel, maar zeker niet gemakkelijk. Want het vraagt moed en alertheid om me niet telkens opnieuw te laten meeslepen door oude verhalen en denkwijzen en te kijken naar wat zich aandient.
Soms is reageren makkelijker (het lucht op om boos te zijn op een ander of een situatie) en het biedt tijdelijk verlossing. Maar een volgende keer dat zich iets gelijkaardigs voordoet, word ik alweer getriggerd en zit ik opnieuw vast in diezelfde eindeloze spiraal. Mijn eigen persoonlijke gevangenis.
Dus wat wil ik, gelijk hebben of gelukkig zijn?
En zo komt vrijheid met verantwoordelijkheid. Eens kiezen om niet blind vanuit een oude emotie op de situatie te re-ageren, maar om me innerlijk te oriënteren. En zo de kracht van mijn bewustzijn aan te spreken. Want vergis je niet, dit is geen gelaten afwachten of passief laten gebeuren. Het is bewust een actieve rol opnemen om uit de spiraal van het re-actieve te komen. En op die manier je leven vorm te geven. En voluit te leven.