“Misschien is het kwestie van er gewoon maar aan te beginnen en te zien wat zich ontvouwt” zeg ik tegen mezelf en schrijf ik hier neer … en daarmee doorbreek ik een hardnekkig patroon in mezelf.
Voor de zoveelste keer en nu al weer meer dan een uur zit ik te overpeinzen waarover ik kan schrijven… en hoe het er uit zou moeten zien… en hoe het conceptueel sterk in elkaar zou kunnen zitten… en hoe ik er voor mij inspirerend gedachtengoed in moet verwerken…
BLABLABLA … hoor ik plots … hoe ingewikkeld en complex ben ik het weeral aan het maken, ik verlam mezelf en sta op het punt op te geven en het schrijven weer eens uit te stellen … bijna toch, want als ik het zich nu eens gewoon liet ontvouwen…
Hoe vaak lopen we niet verloren in onze mind? Leiden we onszelf af van wat er écht toe doet? Verliezen we ons innerlijk kompas? Hierdoor komen we niet in beweging en blijven we alles op de vertrouwde manier doen, dezelfde patronen herhalen zich keer op keer. Dezelfde kooi waarin we onszelf steeds vastzetten.
Ken je ze? Die stemmetjes binnenin? Een ononderbroken stroom van gedachtes en oordelen? En als ze dan allemaal nog ongeveer hetzelfde zouden vertellen, vinden of willen… maar neen, hoe vaak spreken ze elkaar niet tegen? Ze schreeuwen allemaal om jouw aandacht. Wat nu?
Niets verkeerd mee. Heel normaal. We hebben allemaal een sterk ontwikkelde innerlijke monoloog. Een intern comité dat uren palavert.
Alleen helpt dit je niet om van binnenuit te leven. Hoe bevrijd je je uit je patroon? Hoe open je terug je leven?
Soms is het niet meer dan een eerste kleine stap. Of zoals Elke zegt ‘maak er kleine leeuwtjes van’. Wanneer we onze taak (opdracht/actie) té groot maken, komt ons overlevingsmechanisme ons ter hulp. Een oud stuk in ons brein ziet een grote leeuw en gaat vechten, vluchten of bevriezen.
Dus, hoe kunnen we ervoor zorgen dat dat deel niet wakker wordt? Of hoe kunnen we het geruststellen en laten weten dat de verdediging niet nodig is? Maak je grote leeuw klein, en kijk eens voor jezelf ‘wat is hier en nu een eerste kleine stap in de goede richting?’.
In mijn geval, gewoon starten met schrijven en zien wat er komt.
En kijk, dit is het resultaat.
Ik ben, redelijk 😉 tevreden.
“We weten vaak niet hoe of waar we
moeten beginnen. Het geeft niet dat je dit
niet weet. Begin waar je bent, hier en nu.
Als je dat doet, zullen er vanzelf dingen
gebeuren en zal er een pad ontstaan.”
– Alan Seale, Transformational presence,
maak het verschil in een snel veranderende wereld –