‘Kennis is wat van buiten naar binnen komt, wijsheid is wat van binnen naar buiten gaat’ hoorde ik ooit.
Anders gezegd: ‘wijsheid’ is ervaren en doorleefde kennis. Ze ontstaat door open te staan voor het leven, te vertrouwen op het leven. Door ons over te geven aan de gelegenheden die het leven ons aanbiedt. Leven vanuit het leven, niet meer vanuit het hoofd of gestuurd door onze persoonlijkheid. Onze persoonlijkheid die zich steeds en overal verantwoordelijk voelt om er ‘iets’ van te vinden, er ‘iets’ mee te doen, er ‘iets’ aan te veranderen. Een verantwoordelijkheid die we toepassen op onszelf en/of anderen en/of de gebeurtenissen in de wereld buiten ons.
Zo worstelde ik zelf al heel lang met mijn ‘verantwoordelijkheid’ om liefde(vol) te zijn. Wat een zoektocht, wat een strijd. Mijn persoonlijkheid wilde zich identificeren met liefde, meer nog, met onvoorwaardelijke liefde. Wat een last. Wat een inspanning. Ik voldeed nooit. Hoe kan dat ook? Mijn hoofd draaide overuren op zoek naar de definitie van onvoorwaardelijke liefde en gedrag dat daar al dan niet bij hoort.
Het antwoord zit natuurlijk niet in het hoofd. Alleen het hart kan het hart openen, het hoofd kan dat niet. Ook al weet het zoveel. Ook al heeft het zoveel kennis. Het hart daarentegen dat zich openstelt, zich overgeeft, kan be-leven en door-leven.
Een open hart kent de pure en oprechte ervaring. Die maakt stil. En in de stilte wordt er zoveel uitgewisseld, stroomt er zoveel liefde. Moeiteloos. Onvoorwaardelijk.
Misschien heb jij een ander thema waar je mee worstelt. Waar je hoofd controle over zoekt en zich verantwoordelijk voor voelt. Waarover draait jouw hoofd overuren? Wat is jouw strijd? Waarin schiet jij keer op keer tekort?
Wat als je de zoektocht naar kennis, houvast en denkkaders los kon laten? Het ok vinden om het niet te weten, het antwoord niet te hebben. Je openstellen en gevoelig maken voor het leven zelf. Het leven gewoon leven dus. In overgave gaan. Je laten raken en ontroeren en zo ervaren in je diepste wezen wat waar is. Daar is wijsheid.
En het mooiste van alles is, dat je zelfs niet de verantwoordelijkheid hebt om met die wijsheid iets te doen. Je moet ze niet delen of verspreiden. Zodra je je laat raken door het leven, je laat bezielen, straal je ze als vanzelf uit, in wie je bent, wat je doet of wat je zegt. Helemaal vanzelf. Wat een geschenk, de wijsheid van het leven.
Ann